ПАТРИЈАРХОТ АТИНАГОРА ВО ВАТИКАН

Во петок на 26 октомври 1967 г. папата Павле VI и патријархот Атинагора се сретнале по трет пат. Со солзи размениле израз на мистична љубов, свет братски целив што пред очите на милиони гледачи кои сето тоа го набљудувале преку Евровизија, навистина претставувало трогателна сцена. Тоа бил најјак доказ за единството во Христа. Двајцата првоерарси благословувајки го народот влегуваат во преполниот храм во кое кардиналите веке завзеле места, преку двесте членови на Бискупскиот Синод, клирот и претставници на редовните заедници на Рим, членови на дипломатскиот кор и други заедници.
Прочитај повеќе →

(текстот е комбинација од извадоци од оригиналната книга на 407 страни)

Заклучоците на унијата

Дополнителната непогодност со која се сретнала Православната делегација во Фиренца била смртта на Цариградскиот Патријарх. Патријархот бил пронајден мртов во својата соба. На масата (наводно) бил неговиот „тестамент“, со наслов Extrema Sententia, во кој потполно се прифаќа сето она што го проповедала римската црква. Меѓу другото пишувало: “На ист начин јас го прифаќам светиот отец меѓу отците, врховниот понтиф и викар на нашиот Господ Исус Христос, папата на древниот Рим. На истиот начин го прифаќам и чистилиштето. За потврда на тоа го приложувам својот потпис.”

Нема сомнеж дали е напишан овој документ од Патријархот Јосиф. Германскиот научник Фроман, кој детално го истражувал наводниот „тестамент“ на Патријархот Јосиф вели: „Тој документ е толку латинизиран и содржи толку малку мислења кои Патријархот ги искажал неколку денови пред тоа, така неверодостојноста на документот е очигледна“. „Тестаментот“ меѓу историските документи на Соборот во Фиренца се појавува доста покасно. Современиците на Соборот не знаеле за него.  Прочитај повеќе →