Првомајското празнување е народен обичај подметнат од страна на комунистите, кој се состои во тоа што на 1-ви мај да се помине во природа или ноќта во пресрет на први мај да се помине во природа покрај логорски оган, каде се подготвува некое јадење во котле или на скара. За несреќа, помеѓу нас овој празник е многу распространет.
Први мај исто така е празник кој се прославува ширум светот. Во многу земји први мај се поистоветува со празникот на трудот, кој произлегол од комунистичката традиција на работничкото движење. На Првиот конгрес на комунистичката 2 Интернационала одржан во 1889г., било одлучено дека : “Први мај е заеднички празник на сите земји на кои работничката класа треба да го манифестира единството на своите барања и да ја изрази својата класна солидарност”. Во богоборечкиот Советски Сојуз одлучено е православните празници од народот да се истиснат со комунистички анти–празници. Главен идеолог на таа идеја бил болшевикот Јемељан Јарославски (првото име му било Минеј Израиљевич Гумељан).
Според него 1-ви мај би требало да биде замена за најголемиот христијански празник Воскресение Христово. Први мај не е само социјалистичко – комунистичко – анархистички и антимонархистички празник, туку и празник на Новиот Светски Поредок кој во својот корен е окултен па дури и сатанистички. Пред официјалната приказна која се учи во училиштата дека првомајскиот празник на трудот е посветен на сеќавањето на демострациите на Чикашките работници (на 1-ви мај 1886 г.) кои биле предводени од комунистичкиот пролетеријат, револуционери и антихристи, општо познато е дека на истиот тој фамозен датум 1776 година бившиот германски језуит Adam Weishaupt го основал тајното друштво на Илуминатите чија задача била и останала да го воспостават Новиот Светски Поредок кој подразбирал укинување на сите Монархии и Религии. Меѓутоа, заднината на славењето на први мај има корени и во древните пагански празници на природата чие почитување го преживеало и до денешен ден. Во Европа одамна на тој ден се слави Валпургијската ноќ. Според преданието (Гете го опишал во првиот дел на “Фауст”), во таа ноќ сите нечисти сили од целиот свет се собираат во Германија, на гората Брокен. Демоните пристигаат на своевидна смотра, за во строев чекор да се поклонат на сатаната. Валпургијската ноќ секогаш “се паѓа” на 1-ви мај, односно во ноќта помеѓу 30-ти април и 1-ви мај. Покрај тоа, од дамнешни времиња на тој ден се славел и паганскиот празник Белтане во чест на природата и на плодноста.
Во таа прилика се палат огнови се играат игри и се танцува во чест на природата околу столбот на кој се врзани ленти во боја кои симболизираат фалус. Во тие ритуални игри се спомнуваат древните демонски божества Ваал, Зелениот човек, Пан, Зелениот Јурај итн. Таа ноќ се правеле и оргии.
Затоа православни, први мај треба да ни биде како и секој обичен ден посветен на семејството и на тековните работи и обврски – а никако за ден на одмор и излети во природа. Само на таков начин нема да учествуваме во овој безбожен анти–празник и само на таков начин ќе ја покажеме нашата лојалност кон единствените вистински вредности на верата и татковината.
Како настанал обичајот за празнување на “1-ви мај – празникот на трудот”?
Колку и да биде замаскирано и обвиткано некое неправославно случување во овоземниот слаткаст “хуманистички”, или во било која друга обвивка, во неговата суштина е само едно – вековна борба на злото против доброто, борба за човечки души помеѓу ѓаволското адско накотување и Небесните Сили.
Со Божја волја Православната Црква ги устроила прославувањата на Светителите и празнувањето на празниците во текот на годината кои се ускладени со потребите на човечките души за спасение во Царството Небесно, меѓутоа, слугите на адот и на ѓаволот се трудат со помош на своите поданици на луѓето, на целиот свет, а особено на Православните народи да им наметнат некои неправославни “празници” и церемонии за време на самото празнување. Таков празник е и “1-ви мај – празникот на трудот”! Четвртата Божја заповед вели: “Спомни си за денот на одморот за да го празнуваш; шест дена работи и заврши ги сите свои работи, а седмиот ден е ден за одмор во Господа твојот Бог”. Од оваа заповед произлегува дека во текот на годната имаме 52 недели за кои Самиот Господ Бог ни заповедал да не работиме, да одмараме, и тој ден да го посветиме на Господ Бог! Зарем тоа не значи дека Господ Бог на крајот на секоја седмица ни утврдил празник – одмор од работата? Зошто тогаш ни е потребен уште некој си таму “празник на трудот”? И кој и зошто го утврдил тој “празник на трудот” да биде токму на 1-ви мај?
Адам Вајсхаупт е роден на 1-ви мај 1748 година во еврејско семејство кое во почетокот на XVII век е покрстено од страна на римокатолиците во германскиот град Инголштат. Бил римокатолички “свештеник” и језуит кој одлучил по секоја цена да стане познат па го признал Луцифер за свој господар и почнал да се занимава со вештерство и сатанизам. Бил запрепастен кога дознал дека денот на неговото раѓање е поврзан за древното паганско верување и обичај празникот Белтан во чест на природата и плодноста, кој паганите го празнувале на 30-ти април, и сатанистичкиот празник Валпургијска ноќ, која се слави во ноќта помеѓу 30ти април и 1 ви мај. Тогаш решил на својот 28- ми роденден на 1-ви мај 1776 година да формира тајно сатанистичко братство Илуминати (просветлени) или Перфекционисти. Целта на тоа братство била и останала со една светска револуција да го урне досегашниот начин на живот, поредок и морални норми, и да предизвика создавање на Нов светски поредок!
Колку Илуминатите успеале во своите цели, доволно е да се погледне симболот на американската империја – американскиот долар. Полн е со јудео – масонски симболи како што се недовршената пирамида со окото што гледа се’, а на дното на пирамидата со римски бројки е напишана годината 1776. На лентата под пирамидата на латински јазик пишува “NOVUS ORDO SECLORUM” што во преводна смисла значи “нов светски поредок”. Така Адам Вајсхаупт со Илуминатите одлучил на целиот свет да му го наметне организираниот “дочек на 1 – ви мај” и празнувањето на сатанистичкиот празник “Валпургијски ноќи”, со чие празнување целиот свет би се поклонил на Луцифер! Им недостигала само маска со која би го сокриле вистинското значење на тој “празник”, та така да го наметнат под некоја прифатлива маска на целото човештво! Илуминатите, користејки го своето големо влијание во Америка ги поттикнале и ги организирале демонстрациите на работниците во Чикаго и судирот на работниците со полицијата. Сето тоа го темпирале за 1-ви мај 1886 година! Користејки го влијанието на Карл Маркс, кој бил член на тајното друштво “Лига на праведниците” (еден од ограноците на Илуминатите), кое тој го имал врз работничкото движење, Илуминатите успеале да наметнат 1-ви мај да се празнува како “празник на сите работници”. Во 1889 година во Париз е одржан Првиот конгрес на Втората комунистичка интернационала. На тој конгрес не биле присутни само комунисти, туку и масони, разни спиритисти и други сомнителни личности од Европа и светот. Окултизмот и спиритизмот биле длабоко вкоренети во комунизмот. Бидејки сите конци ги влечеле Илуминатите и другите масони, на конгресот во Париз решиле да утврдат секоја година да се празнува пролетниот празник на трудот, и да биде (за широките народни маси) во спомен на Чикашките работници паднати во пресметката со полицијата.
За ден на празнување биле одредени 1 и 2 мај! Значи, Илуминатите, масонски ред кој е во служба на Луцифер, и кои се формирани на 1-ви мај 1776 година, одредиле дека целиот свет треба да го слави 1-ви мај под маската на “хуманизмот и заштита на правата на работниците”! Мошне брзо сите влади во светот (а во сите влади главниот збор го имаат масоните) го прифатиле овој “празник” и го вовеле во своите држави празнувањето “1-ви мај – празник на трудот”. Со тоа Илуминатите успеале во својата намера сите народи во светот да му се поклонат на Луцифер празнувајки го “1-ви мај” а мислејки дека го празнуваат со цел обележување на борбата на чикашките работници за своите работнички права.
Преземено од bskm.rs